...ระหว่างช่องว่างนั้น...

นายทิวา

๏ หมอกหนาว วัน คืน หนาว

โรยตัว สีขาว คลุมภูผา

ช่องว่าง ระหว่างช่อง ผ่านสองตา

ช่องว่าง เหว่ว้า ของฟ้างาม

๏ ละอองไอ อิงละชั้น เหมือนฝันคว้าง

อ้างว้าง ทางจำ ด้วยคำถาม

เช้า สาย บ่าย เย็น ทุกโมงยาม

หมอกขาว คุกคาม ติดตามตัว

๏ ไม้เขียว หมอกขาว คลุมเขาใหญ่

คุมขัง หัวใจ ในคืนสลัว

ดอกดาว ระยิบระยับ นับใจกลัว

ดอกดาว ยิ้มยั่ว กับหัวใจ

๏ สายหมอก บอกซ้ำ กับคำถาม

ระหว่าง ช่องฟ้างาม ไกลกับใกล้

ระหว่าง คน กับ คน กับ บางใคร

ไหวเอน หวั่นไหว กระซิก กระเซ็น

๏ หมอกหนาว วัน คืน หนาว

ปลอบ หัวใจร้าว ขาวหมอกเห็น

ระหว่าง ช่องว่างนั้น ฝันลำเค็ญ

เป็นได้ ที่เป็น เช่นนี้เอง

ระหว่าง ช่องว่างนั้น ที่อยู่ ที่เป็น

ทุกข์ สุข ทุกประเด็น เช่นนี้เอง !.

...............................................

นายทิวา

พฤศจิกายน ๒๕๖๘

ห้ามคัดลอก ดัดแปลง หรือเผยแพร่เนื้อหาทั้งหมดหรือบางส่วนโดยไม่ได้รับอนุญาต