50 ปี การจากไปของ “รอสโค้”

ตำนานสุนัขผู้ภักดีแห่งกองบินโคราช

พัลลภ สามสี

ที่หน้าอาคาร KABOOM (Korat Air Base Officers Open Mess) ตรงข้ามอาคารธูปะเตมีย์ กองบิน 1 จ.นครราชสีมา มีรูปปั้นของสุนัขตัวหนึ่งยืนสง่างามอยู่ มันไม่ใช่แค่เพียงสัตว์เลี้ยงแสนน่ารัก แต่เป็นสัญลักษณ์ของความซื่อสัตย์และมิตรภาพเหนือกาลเวลา ชื่อของมันคือ รอสโค้ (Roscoe)

เรื่องราวของรอสโค้เริ่มขึ้นที่ฐานทัพโยโกตะ ประเทศญี่ปุ่น มันเป็นสุนัขพันทางที่ติดตามเจ้าของ คือ พันตรีเมอร์ริล เรย์ ลูอิส จูเนียร์ นักบิน F-105 ไปทุกหนทุกแห่ง เมื่อเรย์ถูกย้ายมาประจำที่โคราช รอสโค้ก็ตามมาด้วยในเดือนมิถุนายน พ.ศ.2509

ชื่อ “รอสโค้” มาจากชื่อของร้อยเอกรอสโค้ แอนเดอร์สัน เพื่อนสนิทของเรย์ ที่เสียชีวิตจากอุบัติเหตุเครื่องบินตกที่ฐานทัพโยโกตะ เขาตั้งชื่อสุนัขเพื่อระลึกถึงเพื่อนรักร่วมศึก และนี่คือจุดเริ่มต้นของสุนัขตัวหนึ่งที่เป็นตำนานแห่งความภักดี

รอสโค้ไม่เคยห่างจากเรย์เลย ไม่ว่าเรย์จะไปที่ใด มันจะเดินตามเป็นเงา ทุกครั้งที่เรย์ต้องขึ้นบินเพื่อไปทิ้งระเบิดในเวียดนาม รอสโค้จะนั่งชะเง้อรออยู่ในฐานบินจนลูกพี่กลับมาในที่สุด

แต่แล้ววันหนึ่ง เครื่องบินของเรย์ถูกยิงตกในเวียดนามเหนือ เมื่อวันที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ.2509 และเขาก็หายสาบสูญไปอย่างไร้ร่องรอย รอสโค้ไม่เข้าใจว่าทำไมเรย์ไม่กลับมา มันนั่งรอในห้องทำงานของเรย์ทั้งคืน แล้วเดินสำรวจไปทุกประตูเรือนพักทหารที่คิดว่าเรย์น่าจะไปพักอยู่ มันเที่ยวค้นหาทุกมุมของฐานบิน ด้วยความหวังว่าเรย์จะปรากฏตัวออกมา

ผ่านไปหลายวัน รอสโค้เริ่มป่วยหนักด้วยโรคพยาธิหนอนหัวใจ มันไม่กินอาหาร ไม่เล่น เอาแต่นอนซมอยู่ตรงที่เรย์เคยนั่งอยู่ นักบินทุกคนรู้สึกสงสารจึงพากันแวะเวียนมาคุยกับมันด้วยความอ่อนโยน และพยายามบอกความจริงว่าเรย์ไม่มีวันกลับมาอีกแล้ว และปลอบประโลมให้มันกินอาหารเพื่อประทังชีวิต เวลาผ่านไป สิ่งมหัศจรรย์ก็ค่อยๆ เกิดขึ้น รอสโค้เริ่มฟื้นตัวและกลับมาวิ่งเล่นได้อีกครั้ง แม้จะไม่สดชื่นและดูมีความกังวลในดวงตาอยู่บ้าง

จากวันนั้น รอสโค้กลายเป็นสมาชิกสำคัญของฐานบิน มันได้รับยศ “พันเอก” มีสิทธิพิเศษนั่งเก้าอี้ผู้บัญชาการฐานบิน จะไปไหนมาไหมก็มีคนคอยรับส่งตามที่มันต้องการ ทุกคนเคารพและรักสุนัขผู้ซื่อสัตย์ตัวนี้อย่างมาก

รอสโค้ยังคงทำหน้าที่ “เฝ้าฐานบิน” และคอยอยู่เคียงข้างทหารและนักบินรุ่นใหม่ จนกระทั่งสงครามเวียดนามสิ้นสุด เพื่อนทหารอเมริกันต้องพากันแยกย้ายกลับบ้าน ซึ่งเป็นช่วงเวลาอันเป็นวาระสุดท้ายของรอสโค้เช่นกัน มันสิ้นอายุขัยอย่างสงบในฐานบินโคราชในวันที่ 13 กันยายน พ.ศ.2518

ตลอดชีวิตของมัน รอสโค้ไม่ได้เป็นเพียงสุนัขธรรมดา แต่เป็นสัญลักษณ์ของความรัก ความหวัง และความภักดี มันเฝ้ารอเจ้านายของมันอย่างไม่ย่อท้อ จนกระทั่งสิ้นลมหายใจ ซึ่งในที่สุดก็ได้กลับไปอยู่กับเจ้านายของมันอีกครั้ง

รอสโค้คือหนึ่งในตำนานที่ย้ำเตือนเราให้ระลึกถึงความรักและความซื่อสัตย์ที่ไม่ต้องม่คำบรรยายใดๆ นอกหัวใจที่รับรู้ในความผูกพัน

…ใครก็ตามที่มีโอกาสได้มาเห็นรูปปั้นของรอสโค้ ณ หน้าอาคาร KABOOM ย่อมรับรู้ได้ถึงความซื่อสัตย์และมิตรภาพอันยิ่งใหญ่ที่ไม่มีวันจาง

ห้ามคัดลอก ดัดแปลง หรือเผยแพร่เนื้อหาทั้งหมดหรือบางส่วนโดยไม่ได้รับอนุญาต